Historia WŻCh Lublin

Prezentacja

Początek drogi wspólnoty „Dinozaurów”: 1981/1982 (wypisy z kroniki WŻCh).

Wszystko zaczęło się w październiku 1981. Na katechezie o. Zygmunt Kwiatkowski podał ogłoszenie, że w Duszpasterstwie Akademickim (DA) powstają nowe grupy 8-12 osobowe spotykające się raz w tygodniu, tzw. „rekolekcyjne”. Na pierwsze spotkanie przyszło bardzo dużo ludzi, z których stworzono 5 grup spotykających się po domach i w salkach DA. Byliśmy grupą osób dobranych przypadkowo, jednak łączyło nas pragnienie szukania głębszych wartości, sensu i treści życia. Na spotkaniach wspólnie uczyliśmy się czytać i rozważać Pismo Święte. A potem były strajki i stan wojenny i z 5 grup powstała jedna, prowadzona przez ojca Zygmunta. Wtedy rozpoczęły się pierwsze rekolekcje indywidualne w życiu codziennym. Doświadczenie rekolekcji było okazją do wewnętrznego wzrostu i radosnego budowania wspólnoty. Wiosną zaczęły się wyjazdy do Wandzina. Było to rzeczywiste świętowanie z Bogiem i ze Wspólnotą. Ten pierwszy etap wędrówki zakończyły razem spędzone wakacje. Wtedy pożegnaliśmy o. Zygmunta. Jego miejsce zajął o. Grzegorz Schmidt.

Jak budowaliśmy dom: 1982/1983 (wypisy z kroniki WŻCh)

Spotkania formacyjne odbywały się raz w tygodniu: najpierw wspólna Msza św., potem refleksja nad słowem Bożym i modlitwa. Oprócz tego oczywiście były spotkania towarzyskie. Grupa ciągle powiększała się. Duża rotacyjność grupy nie sprzyjała budowaniu atmosfery zaufania. Coraz więcej było niedomówień, ogólników i teoretyzowania. Był to początek pierwszych trudności w budowaniu wspólnoty, ale zmuszało to do szukania rozwiązań. Był to moment zwrotny na naszej drodze. Mobilizując się psychicznie i duchowo postanowiliśmy przyjąć program WŻCh. W uroczystość Zwiastowania NMP podjęliśmy decyzję postępowania drogą Przymierza z WŻCh.

„Ile razem dróg przebytych, ile ścieżek przedeptanych…”

Znamy już początki DINOZAURÓW. Przez te wszystkie lata wiele osób przewinęło się przez WŻCh. Pewnym minusem naszych wspólnot była rotacyjność członków. Studenci – WŻCh-owcy kończyli studia i ruszali w Polskę niosąc z sobą to, co zaczerpnęli w sferze nauki i ducha. Po nich przychodzili następni. Jednak pewien trzon miejscowych i osiadłych w Lublinie po studiach WŻCh-owców nadawał ton i ducha nowopowstającym grupom. Na naszą historię składa się wiele spotkań, wyjazdów weekendowych, wakacyjnych, pielgrzymek, rekolekcji. Nie sposób wymienić i spisać tych wszystkich chwil…

Wyjazd do Wandzina

Na dźwięk słowa „Wandzin” w sercu Dinozaura rodzi się ciepło i pogoda. To mała wioska na skraju lasów janowskich, gdzie nasze DA przy KUL dzierżawi od niepamiętnych czasów małą drewnianą chałupkę. Odstąpiła ją nam babcia darząca zawsze – nas młodych – sercem: jabłkami, jajkami, ziemniakami i dobrym słowem. Chatynka papą kryta leży wśród łąk, lasów pełnych jagód, grzybów, bocianów, kasztanów. Tutaj zawsze odpoczywamy po miejskim galopie, mamy Mszę św. pod gruszą, medytację w krzakach przy słowiku i kukułce. Tu wreszcie dzieciaki mogą się wybiegać, upiec kiełbasę w prawdziwym ognisku, spać pokotem na materacu w chatynce. Po śmierci babci (1995) rodzina oddała nam do dyspozycji drugą chatę, w której mieszkała babcia. Byliśmy wzruszeni i uradowani, bo pierwszy domek mimo systematycznych, acz amatorskich remontów coraz bardziej groził zawaleniem się na nasze głowy. Nowy – jest większy; składa się z 3 izb, ma doprowadzoną wodę, elektrykę, lodówkę i tajemniczy strych z myszami i sowami. Przez lata Wandzin był miejscem, gdzie spotykaliśmy się wiosną, aby wspólnie złożyć lub odnowić Przymierze ze wspólnotą i z Panem. Przy pięknej pogodzie wyjeżdżaliśmy tam również na spotkania formacyjne na łonie przyrody, albo po prostu na majówki, aby się spotkać i razem odpocząć od zgiełku miasta. W tej chwili Wandzin dla naszej wspólnoty jest już historią. Wspominaną bardzo ciepło, ze wzruszeniem.

Rozwój wspólnoty

WŻCh nie tylko spotykało się ze sobą. Wśród nas przebywało również wielu wspaniałych gości, jak np. w maju 1988 roku o. Kolvenbach SJ – Generał Towarzystwa Jezusowego – światowy asystent WŻCh; a w kwietniu 1991 roku o. Juliana Elizade – asystent o. Generała od spraw WŻCh. Ojciec Asystent spotkał się z nami, by omówić zasady ogólne Wspólnot Życia Chrześcijańskiego zatwierdzone przez Stolicę Apostolską 20.12.1990 oraz sytuację kościelno – prawną ruchu CVX po oficjalnym zatwierdzeniu. 25.IX.2012, nasi przedstawiciele wzięli udział w spotkaniu z O.Generałem Towarzystwa Jezusowego Adolfo Nicolasem SJ w Warszawie. Spotkanie było organizowane dla uczestników WŻCH i współpracowników jezuickich Domów Rekolekcyjnych na temat „Znaczenie charyzmatu duchowości ignacjańskiej w życiu świeckich , misja i wezwania apostolskie dla WŻCH i Kościoła, Współpraca osób świeckich i Jezuitów W roku akademickim 1991/1992 w planowaniu pracy duszpasterskiej główny nacisk położono na wspólnoty wykorzystujące dorobek formacyjny WŻCh. Zaplanowano stworzenie różnych wspólnot opartych na formacji WŻCh. Myślano o zaangażowaniu we Wspólnotach Podstawowych długoletnich członków WŻCh w roli animatorów. Grupami opiekowali się o. Janusz Warzocha i o. Kazimierz Wójt. W ten sposób działalność naszej wspólnoty zaczęła się rozszerzać na całe duszpasterstwo akademickie KUL. Z czasem zaczęliśmy również organizować spotkania, które sprzyjają integracji wspólnoty i DA. 22.01.1998 po Eucharystii po przewodnictwem o. Witka w akademiku męskim KUL odbył się bal karnawałowy zorganizowany przez WŻCh. Takich balów było więcej. W 2000 roku powstała Rada Wspólnoty Lokalnej WŻCh w Lublinie. W jej skład weszli: asystent kościelny, odpowiedzialni za wspólnotę lokalną i odpowiedzialni za grupy podstawowe. Celem Rady było koordynowanie działalności formacyjno-apostolskiej lubelskiej WŻCh. Owocem współpracy i rozeznania Rady była decyzja zorganizowania cotygodniowych Eucharystii – animowanych przez WŻCh – w kościele akademickim KUL, a także regularnych spotkań odpowiedzialnych oraz comiesięcznych agap, które miały bardziej integrować lokalną wspólnotę. W 2001 roku Rada Wspólnoty Lokalnej podjęła decyzję zorganizowania III Ogólnopolskiego Spotkania WŻCh w Lublinie pod hasłem: Czynić Wspólnotę domem i szkołą komunii. W następnych latach, wspólnota funkcjonowała zgodnie z jej charyzmatem, podejmując działania formacyjne i integracyjne, poprzez -spotkania we wspólnotach podstawowych -spotkania we wspólnocie lokalnej(wyjazdowe, z programem formacyjnym, mszą z Przymierzem, świętowanie jubileuszy- 25 , 30 , 35-lecia istnienia WŻCH, 50 lecie odnowienia charyzmatu WŻCH ) – spotkania z przedstawicielami władz Krajowej WŻCH (VI.2001-z prezydent WŻCH w Polsce Ewą Poleszak oraz wiceprezydentem ds. apostolstwa Jaem Sołdaczukiem. XI.2009- z prezydent Krysią Seremak, I.2011- z o.asystentem krajowym A.Jacyniakiem SJ, 10-11.VI.2017 z prezydentem WŻCH Bogusławem Spurgiaszem, 12.XI.2017 z asystentem krajowym O.Adamem Schulzem SJ ) , – udział przedstawicieli Lubelskiej WŻCH w wydarzeniach na poziomie Wspólnoty Krajowej( Zgromadzenie Krajowe 23-26.VI.2011 i 2015 Porszewice, 14-15.IV.2012 , X.2013 Forum Wspólnot Lokalnych WŻCH w Warszawie,16-18.V.2019- Zgromadzenie Krajowe ) -rekolekcje w życiu metodą św. Ignacego z Loyoli, -warsztaty, – konferencje, – wyjazdy na sesje i rekolekcje zamknięte prowadzone przez Domy Rekolekcyjne O. Jezuitów. -świętowanie i przeżywanie ważnych dla naszych członków wydarzeń życiowych ( śluby życia radami ewangelicznymi z Kazania na Górze Eli Gleby, rocznice s.małżeństwa, parapetówki) – wyjazdy turystyczne Przychodziły nowe osoby, a długoletni członkowie utwierdzali się na drodze WŻCH, co owocowało podejmowaniem Przymierza czasowego lub stałego na uroczystych spotkaniach wspólnoty lokalnej. Formował się roczny, ramowy, stały program funkcjonowania wspólnoty, którym podążamy do dziś. To co robimy systematycznie, zawiera zakładka Działalność Oczywiście życie przynosi nowe wyzwania jak np. ŚDM w Krakowie w 2016, gdzie na stadionie Cracovii, w Centrum Powołaniowym zorganizowaliśmy stoisko i prezentowaliśmy WŻCH. Czy inne wyzwanie-w 2018 przekazaliśmy w darze przedmioty ze srebra i złota , które użyto do budowy Ołtarza Adoracji najświętszego Sakramentu w Światowym Centrum Modlitwy o Pokój w Niepokalanowie. Jest to dzieło o nazwie „ 12 Gwiazd w Koronie Maryi Królowej Pokoju”. Rodzą się też nowe pomysły, które podejmujemy

Pójście z Jezusem drogą życia jest ogromną radością, a uczenie się rozpoznawania Jego obecności i prowadzenia w naszym świeckim życiu czyni je twórczym i staje się wielką przygodą. Pogłębiająca się więź i poczucie przynależności do Niego rodzą potrzebę jeszcze bardziej radykalnego oddania tak, by każdy aspekt naszego życia miał wymiar miłości i służby Jemu samemu i królestwu Bożemu w świecie. Stąd z radością możemy przyjąć propozycję wyrażenia tego poprzez formę ślubów prywatnych we Wspólnocie Życia Chrześcijańskiego. Śluby takie można złożyć na życie w stanie bezżennym, jako osoba poszukująca (z otwartością na możliwość zawarcia małżeństwa) lub jako małżeństwo (nie obejmuje to oczywiście zobowiązania do rezygnacji ze współżycia).

W naszej lubelskiej wspólnocie śluby takie podjęła 12 listopada 2017 r. Elżbieta Gleba jako osoba pozostająca w stanie bezżennym. Stało się to okazją do wspólnego świętowania, a także odnowienia Przymierza przez pozostałych członków wspólnoty.