Mt 9, 36 – 10, 8

Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”. Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.

Modlitwa przygotowawcza: Pomódlmy się teraz słowami Świętego Ignacego, powierzając Bogu ten czas modlitwy:

Proszę Boga, Pana naszego o łaskę, aby wszystkie moje intencje, czyny i działania były w sposób czysty uporządkowane w służbie i chwale Jego Boskiego majestatu.

Obraz do medytacji:

Wyobraź sobie Jezusa, który daje wskazania apostołom. Zobacz, w jaki sposób się do nich zwraca, jaki jest ton Jego głosu, co wyraża Jego spojrzenie. Zobacz siebie. Gdzie jesteś? Może jesteś jednym z apostołów? Jak się z tym czujesz?

Prośba o owoc:

Poproś o to, czego chcesz i pragniesz. Możesz poprosić o odwagę w głoszeniu Ewangelii.

1. Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza. Ewangelista posługuje się obrazem owiec, które pozbawione są pasterza. Dla nas ten obraz może być mało czytelny, bo nie jest osadzony w naszych realiach. Bliższy może być obraz tłumu w wielkim mieście. Wyobraź sobie taki tłum. Przyjrzyj się ludziom. Zobacz, co wyrażają ich twarze. Zobacz w nim siebie. Jak się czujesz? Jeśli czujesz się zagubiony i sfrustrowany, to nic dziwnego. Być może w tym tłumie dostrzegłeś emocje ludzi, którzy tak jak ty, czują się samotni w tłumie. To najgorszy typ samotności. Pomyśl teraz o tym, że nie jesteś sam. Jezus widząc tłumy, litował się nad nimi. Nie nad bezosobowym tłumem, ale nad każdym człowiekiem z osobna. Nad tobą też. On widzi twoje zagubienie, twoje problemy i chce Ci coś dzisiaj powiedzieć. Co ty chcesz powiedzieć Jezusowi? Co cię dziś najbardziej trapi?

2. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Imię jest związane z tożsamością osoby. Jezus wybrał dwunastu apostołów, których imiona są wymienione w dzisiejszym fragmencie Ewangelii. Jako pierwszy wymieniony jest Szymon, któremu Jezus nadał nowe imię, wskazując, kim ma się stać. W przypadku, niektórych apostołów jest odniesienie do rodziny: brata, lub ojca. To skąd pochodzimy, kim są nasi krewni, wpływa na to kim jesteśmy. Co znaczy twoje imię? Co znaczą imiona twoich bliskich? Jezus wzywa też ciebie po imieniu. Spróbuj to usłyszeć.
3. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”. Jezus wzywa apostołów w pierwszej kolejności do głoszenia Ewangelii. Czyni to w krótkich słowach. Apostołowie mają głosić, że królestwo niebieskie jest blisko. Zaraz potem wzywa ich do dzielenia się dobrem, które otrzymali. Mają przynosić ulgę w cierpieniu. Jest to tak samo ważne, jak głoszenie Dobrej Nowiny, właściwie jest głoszeniem bez słów. Pomyśl, komu i jak możesz dzisiaj pomóc? Do kogo posyła cię Jezus?

Porozmawiaj z Jezusem jak z przyjacielem o tym, co poruszyło cię na tej modlitwie.