NASZA RE – WIZJA

W sobotę 18 czerwca 2022 wspólnota spotkała się w wyjątkowym miejscu, na zakończenie Roku Ignacjańskiego modliliśmy się w kaplicy Ojców Białych Misjonarzy Afryki w Lublinie. Jej wystrój wprowadzał nas w duchową łączność z chrześcijanami tego odległego kontynentu (figura Matka Bożej z hebanu, w ołtarzu pamiątka 22 Męczenników z Ugandy (1885-87 r.), dach kaplicy to afrykańska chata ze słomianym dachem). W pierwszej części spotkania siedzieliśmy w zacisznym ogrodzie, słuchając konferencji wprowadzającej naszego Asystenta o. Pawła Gołaszewskiego na temat znaczenia RE — WIZJI nie tylko w znaczeniu podsumowania i ewaluacji, ale jako procesu wyciągania wniosków i odkrywania na nowo wszystkiego, co nas inspiruje, napełnia energią na przyszłość.
Kontynuacją procesu rewizji było świadectwo życia Przymierzem Stałym po 6 latach od jego złożenia, które przedstawiłam jako drogę odpowiedzi Panu Bogu na Jego Miłość i współpracy z Jego Łaską. W czerwcu 2016 roku na spotkaniu formacyjnym w Pliszczynie wspólnota powierzyła mi posługę animatora wspólnoty, co rozpoczęło nowy etap mojej formacji i pozwoliło podejmować wiele wyzwań, które zgodnie z Przymierzem realizowaliśmy wspólnie.
Jestem w WŻCh od 2004 r. we wspólnocie W drodze, początkowo czerpałam dużo od innych, ale stopniowo czułam potrzebę, aby więcej dawać od siebie m.in. w roli koordynatora.
Powierzenie mi posługi animatora przyjęłam trochę z zaskoczeniem, ale również z otwartością jako możliwość pomnażania dobra i drogę mojego osobistego powołania. Złożenie Przymierza otworzyło mnie na Łaskę i doświadczyłam odpowiedzi Pana Boga zgodnie z powiedzeniem: Jak powiesz „tak”, niebo da ci zgodę.
W procesie osobistej rewizji miałam okazję spojrzeć na dokonywane przeze mnie wybory m.in. w obszarze rodziny (rola żony, mamy, córki) i pracy zawodowej, np. zmiana kierunku studiów z politechniki na psychologię pozwoliła mi na realizowanie pomocy osobom uzależnionym, doświadczającym przemocy, dzieciom krzywdzonym i całym rodzinom. Wrażliwość na problemy rodzin sprawiła, że włączyłam się w inicjatywy wspólnoty krajowej m.in. działania zespołu ds. rodziny, w grupie modlitwy wstawienniczej. Formacja w Szkole Towarzyszenia Duchowego pozwala mi owocniej posługiwać w czasie rekolekcji, wspieram od 2 lat jako animator rozwój prewspólnoty, ponieważ pozyskanie osób młodych rozeznaliśmy jako nasz cel. Uczestniczę w nabożeństwach o pokój i za prześladowanych chrześcijan, które w rewizji całej wspólnoty uznaliśmy za ważny obszar naszego apostolstwa. Niezwykle owocnym rokiem był czas świętowania Jubileuszu 35-lecia naszej WŻCh (2018-19), była okazja do współdziałania i radosnego poczucia więzi we wspólnocie.
Dostrzegam potrzebę zwiększenia umiejętności rozeznawania i wspierania procesów wzrostu zachodzących w poszczególnych wspólnotach i osobach oraz większego dialogu w grupie osób odpowiedzialnych i przeznaczenia odpowiedniej ilości czasu na wypracowanie kierunków rozwoju wspólnoty. W procesie rewizji wspólnoty dostrzegamy potrzebę formacji kandydatów na koordynatorów i animatorów na poziomie krajowym. Z wielką wdzięcznością za dobro, które zostaje w nas, przekazałam zapowiedź zakończenia swojej posługi wraz z upływem kadencji w tym roku.
Po przerwie na kawę Beata Wójcik — koordynator wspólnoty poprowadziła medytację na podstawie tekstu Ewangelii o krzewie winnym, po której dzieliśmy się w dwóch grupach owocami naszych poruszeń. Podsumowując, opisywaliśmy nasze dobre doświadczenia, ale również obszary słabości oraz kierunki wzrostu i rozwoju wspólnoty. Jest potrzeba wypracowania odpowiednich środków formacji, aby je realizować — wrócimy do tych wniosków po wakacjach.
Po Mszy Św. odprawionej w niezwykłej scenerii podziwialiśmy eksponaty przywiezione przez misjonarzy, opowiadał o nich Ojciec Tomasz, przedstawiając trudną historię ewangelizacji Afryki.
Na zakończenie spotkania przenieśliśmy się do ogrodu, gdzie mogliśmy kontynuować spotkanie integracyjne przy grillu.
Przeżywanie Roku Ignacjańskiego zbiegło się w czasie z procesem synodalnym w Kościele, uczestnictwo w spotkaniach i grupach dzielenia uświadomiło nam, jakie jest miejsce i rola osób świeckich, mamy w planie jesienią kontynuować poszukiwania drogi osobistej i wspólnotowej w tych obszarach.

Jadwiga Kuśmierska, animator WŻCh w Lublinie