Łk 24,13–35

Oto dwaj uczniowie Jezusa tego samego dnia, w pierwszy dzień tygodnia, byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i roz­prawiali ze sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.
On zaś ich zapytał: „Cóż to za rozmowy prowadzicie ze sobą w drodze?”. Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imie­niem Kleofas, odpowiedział Mu: „Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało”. Zapytał ich: „Cóż takiego?”.Odpowiedzieli Mu: „To, co się stało z Jezusem z Nazaretu, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że właśnie On miał wyzwolić Izraela. Teraz zaś po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Co więcej, niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapew­niają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli”. Na to On rzekł do nich: „O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swojej chwały?”. I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykła­dał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: „Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił”. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im, Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: „Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?”.W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: „Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi”. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba. 

Modlitwa przygotowawcza: Pomódlmy się teraz słowami Świętego Ignacego, powierzając Bogu ten czas modlitwy:

Proszę Boga, Pana naszego o łaskę, aby wszystkie moje intencje, czyny i działania były w sposób czysty uporządkowane w służbie i chwale Jego Boskiego majestatu.

Obraz do medytacji:

Wyobraź sobie, że idziesz z Jezusem do Emaus. Jesteś jednym z uczniów. Nie rozpoznajesz Jezusa, ale czujesz, że Jego obecność cię przemienia. Pozostań przez chwilę w tym wyobrażeniu.

Prośba o owoc:

Poproś o to, czego chcesz i pragniesz. Poproś o łaskę rozpoznawania obecności Jezusa w twoim życiu.

1. Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i roz­prawiali ze sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Wiele ze sobą ostatnio rozmawiamy, dużo więcej niż zazwyczaj. Dzielimy się tym, co jest dla nas trudne, niezrozumiałe, na co w dużej mierze nie mamy wpływu. Uczniowie Jezusa rozmawiają ze sobą w drodze. My nasze rozmowy toczymy na pewnej drodze, jaką jest nasze życie. Jak ono teraz wygląda, jak widzimy przyszłość. Pomyśl o tym, że na tej drodze nie jesteś sam, niezależnie od tego, jaka jest twoja sytuacja. Jezus jest przy tobie, mimo że Go być może nie rozpoznajesz. On przysłuchuje się twoim rozmowom i nie jest obojętny na to, co przeżywasz.
2. A myśmy się spodziewali, że właśnie On miał wyzwolić Izraela. Przyjrzyj się sytuacji uczniów Jezusa. Może już dostrzegasz, jak bardzo jest podobna do twojej własnej. Uczniowie mieli pewne wyobrażenie co do tego, jaką rolę miał odegrać Jezus w życiu całej ich społeczności oraz ich własnym. Może też masz swoje wyobrażenia względem Jezusa. Wydaje ci się, że najlepiej byłoby, gdyby rozwiązał teraz wszystkie twoje problemy. Przecież tak bardzo się o to modlisz. On jednak może chcieć zadziałać w twoim życiu w inny sposób. Czy jesteś na to otwarty?
3. Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? Uczniowie poznali Jezusa przy łamaniu chleba, ale wcześniej też odczuwali Jego obecność, mimo że Go nie rozpoznawali. Jego słowa były dla nich ogromnym pocieszeniem, a przecież nazwał ich nierozumnymi. Nie zawsze to, co słyszymy od Jezusa, jest przyjemne, ale właśnie trudne słowa mogą okazać się najbardziej owocne, trafiając do serca, aby je przemienić. Uczniowie nie mieli żalu do Jezusa, wręcz przeciwnie, byli wdzięczni za to, że wyjaśnił im to, czego nie rozumieli. Czego ty teraz nie rozumiesz? Poproś Jezusa, aby ci to wyjaśnił. Otwórz swoje serce na Jego Słowo.

Podziękuj Panu za czas spotkania z Nim. Porozmawiaj z Nim jak z przyjacielem.

Ojcze nasz…